hastane...
daha da komiği doğum katı...
bütün ayaklar şişmiş ve kaçmış derinlere gözlerin akı
koridorlarda hayata ilk tepkilerini veren bebelerin sesleri
en yüksek perdede çınlamakta
derin derin uyumakta bir kadın
serin serin üflemekte haziran akşamı
garip bir düşünce sinsi sinsi tırmanmakta aklımın merdivenlerinden
"neden doğuyor insanlar ve ölüyorlar öylece."
"neden?"
olmayan bir cevabın peşinde doğup,
hayat boyu arayıp
dere tepe atlayıp
puan topladı beşer
cevabını buldu sandı
oysa arayıp da bulduğu
yepyeni bir bebeğin doğumuydu,
sonra sağa doğru döndü bir kadın...
hayat dolu,
bereketli bir memeye tutundu bir can daha
hastanede bir odada
tam da doğum katında...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder